[pagina in ontwikkeling]
(bijvoorbeeld vanaf ca minuut 9:20 een leuk stukje waarin een groepje basisschoolkinderen zonder begeleider voor een kunstwerk staat en een intense uitwisseling of discussie heeft over wat er te zien is. Het is duidelijk dat de manier van kijken en praten die ze geleerd hebben in de VTS-gesprekken ze hiertoe in staat heeft gesteld.)
Visual Thinking Strategies bestaat al enkele decennia als methode voor kunsteducatie. Tegenwoordig staat het echter toenemend in de belangstelling, omdat de pluspunten van deze methode voor het onderwijs steeds beter herkend worden.
Dit heeft te maken met steeds breder gedragen ideeën over het tekortschieten van traditioneler vormen van onderwijs die sterk gericht zijn op kennisoverdracht, en antwoorden op de uitdagingen aan het onderwijs zoals het formuleren van een programma van 21sth century skills.
De opbrengsten van VTs-ervaringen voor basisschoolkinderen sluiten naadloos aan bij de 21th c skills.
De lijst die in 2014 onderbouwd werd in:
somt de volgende acht basisvaardigheden op:
- creativiteit,
- kritisch denken,
- probleemoplosvaardigheden,
- communiceren,
- samenwerken,
- sociale en culturele vaardigheden
- zelfregulering
- digitale geletterdheid. Digitale geletterdheid wordt gezien als een combinatie van ICT-(basis)vaardigheden (kunnen omgaan met ICT en computational thinking), informatievaardigheden en mediawijsheid.
Dit kan goed uitgelegd worden met een onderbouwing vanuit de theoretische onderbouwing van cultuuronderwijs vanuit Cultuur in de spiegel.
Dit onderzoek van de Rijksuniversiteit Groningen en het nationaal expertisecentrum leerplanontwikkeling (slo) resulteerde in 2010 in een nieuwe visie op het onderwijs in kunst en cultuur door prof Barend van Heusden. Hij legde in ‘het zwarte boekje‘ de resultaten neer, een theoretisch kader en een raamleerplan voor een doorlopende leerlijn cultuuronderwijs.
De basis van dat theoretisch kader bestaat uit de volgende definitie van cultuur:
Cultuur is de manier waarop mensen, individueel en collectief, zichzelf en hun omgeving vorm en betekenis geven.
Cultuur is dus geen ‘ding’, maar een proces.
Van Heusden vervolgt met uit te leggen dat cultuuronderwijs dan wordt opgevat als onderwijs in cultureel bewustzijn. Cultureel bewustzijn is aanwezig in individuen en groepen als ‘automatisch antwoord’ op dit proces. Bij gevolg. Cultureel bewustzijn is een vorm van reflectie die sowieso bestaat in het denken en handelen van wie onder invloed staat van een cultuur.
Dit reflecteren van cultuur wordt zichtbaarder door kunst te maken en/of kunst mee te maken. Participeren in kunst, als maker of toeschouwer of iets daartussenin, is een handeling van actieve reflectie.
De opdracht van cultuuronderwijs is dan het vermogen tot reflectie verder te ontwikkelen.
Bij de reflectieve vermogens van mensen spelen vier vaardigheden een basisrol. Dit zijn:
- waarnemen
- verbeelden
- conceptualiseren
- analyseren.
Deze vier basisvaardigheden van reflectie vormen de strategieën die mensen tot hun beschikking hebben om om te gaan met de menselijke situatie: de situatie dat